مدرسه نامتعارف

پیشگفتار:
انسان و جهان را می‌توان از منظرهای گونه گون به تماشا نشست. کاری که مکاتب مختلف می‌کنند همین است و اختلافات از این جا ناشی می‌شود. فهم مطالب باطنی از دیرباز برای بشر تشنه از اهمیت خاص و ارزش ویژه برخوردار بوده است. او می‌خواهد بداند که کیست، کجاست و به چه سوی است. و گاه برای نیل به حقیقت، خود را به آب و آتش می‌زند. انسانِ زنده این چنین است. او می‌خواهد بداند، پس لازم است شیوه‌های دانستن را فرا بگیرد. برای ورود به قلمروهای باطنی باید نگاه ظاهربین گذشته را کنار زد و از آموزش‌های متعارفی که همواره از بیرون القا شده و می‌شود، فاصله گرفت. جز این باشد نیل به مفاهیم بلند معنوی امکانپذیر نمی‌نماید زیرا عوالم معنوی هر کدام دارای منطق و زبان ویژه خویش‌اند. “مدرسه نامتعارف” مقدمه‌ای ضروری و زمینه ساز نیل به عوالم باطنی است. حق جو در میان این سطور می‌آموزد چگونه با نگرشی دیگر بر خویش و جهان بنگرد.